Nire esperientzia faltagatik ez dakit
zein den haurrak hezitzeko metodorik hoberena, ezta metodo konkretu bat
dagoenik, baina badakit zerk ez dion haurrei/pertsonei ondo egiten. Nire
ametsetako eskola, eskola librea da (eta ez eskola permisiboa); haurrek beraien
pentsamendu propioa eratzen duten eskola bat; ikaskuntza prozesu guztien
erdigunea haurra den sistema duen eskola; ohiko eskolen hierarkiaren
deuseztapena dakarrena eskola anti-autoritarioa izango da; berdintasunean eta
errespetuan oinarritutako elkarbizitza sustatzen duen eskola; haurrei kritikoak
izaten laguntzen dion giroa duen eskola; gizaki autonomoak izateko bideak
eskaintzen dituen eskola bat, eta ez sistemaren morroiak bilakatzen dituenak; eskola
demokratiko bat, zeinetan haur guztiek espresatzeko, hitz egiteko eta
bozkatzeko aukera duten eskola; haur guztiek arreta indibiduala izango duten
eskola bat, haien irakasleek ezagutuko dieten eskola bat, zeinetan guraso eta
irakasleen arteko elkarlana ez da inoiz gelditzen, ikasleen gurasoek
parte-hartze aktiboa izanik, horrela haien seme-alaben garapen prozesuaren
lekuko zuzenak izango dira.
Nire eskolan haurren erritmoak
errespetatzen dira, ez daude ezagutzak neurtzeko azterketarik, ezta notarik ere
ez; haurrek ez dira beti adinaren arabera banatzen, askotan adin ezberdinetako
haurrak elkartzen dira ikasteko edo lan egiteko; denborak ez du txirrin
zaratatsu batek markatzen, baizik eta haurrek eta momentuek edo egoerek; nire
eskolan ez daude baimen eskatzeak, haur bakoitzak behar duena egingo du behar
duen momentuan; ikasketa praktikoak teorikoak baino garrantzitsuagoak diren
lekua, liburu gutxi eta irteera asko ahalbidetzen duen eskola; artea, sormena,
gorputz hezkuntza, musika edo plastika, matematika bezain garrantzitsuak diren
eskola da; nire eskolan jolastordurik gabeko edo kopiak egiteko zigorrak
debekatuak daude, zigorrak moralak izango dira, beti haurrak txarto egin duen
ulertu dezan eta inoiz ez hari min fisiko edo psikikoa egiteko asmoz; jostailu mega-elektroniko eta mega-modernoak alde batera uzten dituen
eskola da hau, material naturalekin eta birziklatuekin lan egiten da, hemen naturaren
garrantziaz jabetzen dira haurrak txiki-txikitatik; haur guztiek eskolako
lanetan laguntzen dute, janaria egiten, eskola garbitzen eta haur txikienei
lagunduz horrela lan guztien garrantziaz jabetuko dira.
Hau guztia utopia bat izango litzateke benetako profesionalik gabe, horretarako hezitzaile eta irakasle orok doktrina guzti hauetan hezituak izan beharko dira, eta horien beharraz eta horietan sinesten dutenean bakarrik izango dira haurren ikasketa prozesuaren laguntzaile aproposak.
Nire ametsetako eskola deskribatzean, ezin ditut Emmi Pikler eta A. S. Neill ahaztu (beste askoren artean, hori bai), betirako izango ditudalako nire gau-mahai gainean, noizbait lanean norabidea galtzeko zorian ikusten badut nire burua, haiengana joko dudalako aholku bila.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina